Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Num quid tale Democritus? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Bork: Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Optime, inquam.: Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Quare attende, quaeso.: Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
Quibusnam praeteritis?: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Id enim natura desiderat. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Quis istud, quaeso, nesciebat?
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia
pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria
videmus.

Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus
et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia
dederimus;

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quae ista amicitia est? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Is es profecto tu. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Audeo dicere, inquit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.