Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Duo Reges: constructio interrete. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quo modo autem philosophus loquitur? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.

Bork

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Bork Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed ego in hoc resisto;

Bork: Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.
Bork: Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Ita credo.: Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
Memini vero, inquam;: Sullae consulatum?
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.
Hic ambiguo ludimur.: Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Frater et T.: Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Quoniam igitur, ut medicina valitudinis, navigationis
gubernatio, sic vivendi ars est prudente, necesse est eam
quoque ab aliqua re esse constitutam et profectam.

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit,
cum dolorem summum malum esse dixerit.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Sed fortuna fortis;
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Maximus dolor, inquit, brevis est.
Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?