Si id dicis, vicimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Si longus, levis; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Duo Reges: constructio interrete. Dici enim nihil potest verius. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Ego autem: Ne tu, inquam, Cato, ista exposuisti, ut tam multa memoriter, ut tam obscura, dilucide, itaque aut omittamus contra omnino velle aliquid aut spatium sumamus ad cogitandum;

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum.
Cur id non ita fit?

Bork: Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Bork: Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Bork: Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est
noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;

Tollit definitiones, nihil de dividendo ac partiendo docet,
non quo modo efficiatur concludaturque ratio tradit, non qua
via captiosa solvantur ambigua distinguantur ostendit;

Verum audiamus. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.